Παρακολουθώ όσα τραγελαφικά προέκυψαν από τις εκλογές της 6ης Μαΐου και αναρωτιέμαι.
Αναρωτιέμαι ποιοί ψήφισαν τί.
Διάβασα ότι το 15% των ανδρών κάτω των 25 ετών ψήφισε Χρυσή Αυγή, περίπου 1 στους 7. Γιατί; Είναι όλοι αυτοί εθνικιστές; Ναζιστές δεν το συζητώ, αρνούμαι να το δεχτώ. Σπεύδω να απαντήσω πώς όχι, δεν είναι εθνικιστές, πληγωμένοι είναι, μεγάλωσαν με τα ιδεολογήματα της ισχυρής Ελλάδας, της δοξασμένης Ελλάδας διαμέσου των αιώνων, ξύπνησαν μια μέρα και είδαν μια Ελλάδα ταπεινωμένη, μια Ελλάδα φτωχή, μια Ελλάδα κλωτσοσκούφι των πραγματικά μεγάλων. Και τώρα αντιδρούν σπασμωδικά, ο σπασμός δεν έχει λογική, δεν ελέγχεται.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε ένα ποσοστό που προσεγγίζει το 17%, αντλώντας ψήφους από την μεγάλη δεξαμενή του ΠΑΣΟΚ. Είναι όλοι αυτοί άνεργοι και απελπισμένοι; Σπεύδω πάλι να απαντήσω πώς όχι. Πάρα πολλοί από αυτούς είναι εκείνοι που πίστεψαν ότι τα λεφτά υπάρχουν και θα υπάρχουν για πάντα, ότι το κράτος θα είναι πάντα εδώ να μοιράζει απλόχερα, ότι τα εισοδήματά τους θα είναι πάντα εγγυημένα και θα αυξάνονται διαρκώς, το σύστημα πάντα θα ευνοεί το "βόλεμα" που επιθυμούν και ξέχασαν ότι η οικονομία, καπιταλιστική ή μη, πάντα φτάνει σε ένα κρίσιμο σημείο, σε μια φάση πλήρους αδιεξόδου και τότε ως άλλος Εγκέλαδος με έναν τεράστιο σπασμό γκρεμίζει τα πάντα. Επαναλαμβάνω ότι ο σπασμός δεν έχει λογική, δεν ελέγχεται.
Μια σύνθεση των παραπάνω ισχύει και για τον ψηφοφόρο των Ανεξάρτητων Ελλήνων, ο υπερπατριώτης Έλληνας που δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του αλλά θέλει και τις πιστωτικές του κάρτες πάντα διαθέσιμες.
Ο μακαρίτης ο παππούς μου έλεγε και ξανάλεγε ότι δεν πρέπει να μετράμε τη σκιά μας το πρωί ή το απόγευμα αλλά το μεσημέρι που είναι μικρή. Αυτό το ξέχασαν πολλοί συμπολίτες μου και επιδόθηκαν σε μια καταναλωτική συμπεριφορά χωρίς κανένα μέτρο. Ήθελαν τα πάντα και τώρα κινδυνεύουν τα χάσουν τα πάντα. Τώρα ψάχνουν αποκούμπι σε όποιον τους πει το πιο νανουριστικό παραμύθι για κοιμηθούν γλυκά. Διορισμοί, διαγραφή δανείων, αυξήσεις σε μισθούς, όλα αυτά συνθέτουν το παραμυθάκι που θέλει να ακούει ο Έλληνας.
Ο Έλληνας δεν ζει στο ιστορικό γίγνεσθαι, ούτε καν στην εποχή των μύθων, ο Έλληνας ζει στον κόσμο των παραμυθιών, θέλει πάντα όλα να τελειώνουν με το "ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα".
Φυσικά δεν αγνοώ ότι υπάρχει μια μεγάλη κατηγορία πραγματικά απελπισμένων, ανέργων και φτωχών, αλλά αρκεί μόνο αυτό για να δικαιολογήσει τα εκλογικά αποτελέσματα;
Πιστεύω ότι αυτό που αντιμετωπίζουμε είναι κυρίως η οργή, ο θυμός των ματαιωμένων ματαιοδοξιών των Ελλήνων, που ονειρεύτηκαν ότι η ευτυχία τους ορίζεται και ολοκληρώνεται με τη μεζονέτα ή το διαμέρισμα των 150-200 τετραγωνικών μέτρων στα γκλάμουρους βορειοανατολικά ή νότια προάστια της Αττικής, το ακριβό γερμανικό αυτοκίνητο, τα πανάκριβα ρούχα και έπιπλα, το πρώτο τραπέζι πίστα και τα άπειρα gadgets.
Ευθύνες στο πολιτικό σύστημα και κυρίως στο πολιτικό προσωπικό της χώρας; Άπειρες !!!
Αλλά αυτές συζητούνται και αναλύονται κατά κόρον.
Όμως πώς μπορούμε να μιλάμε ότι το σύστημα εκμεταλλεύτηκε την αφέλεια του κόσμου τάζοντάς του καταναλωτικούς παραδείσους και ταυτόχρονα να υμνούμε τον υπεύθυνο λαό που με την ψήφο του στέλνει μηνύματα, τιμωρεί ή δίνει εντολές;
Κάποια στιγμή θα πρέπει όλοι μας να αναλάβουμε τις ευθύνες μας αν θέλουμε πράγματι να είμαστε ΠΟΛΙΤΕΣ !!!
Αναρωτιέμαι ποιοί ψήφισαν τί.
Διάβασα ότι το 15% των ανδρών κάτω των 25 ετών ψήφισε Χρυσή Αυγή, περίπου 1 στους 7. Γιατί; Είναι όλοι αυτοί εθνικιστές; Ναζιστές δεν το συζητώ, αρνούμαι να το δεχτώ. Σπεύδω να απαντήσω πώς όχι, δεν είναι εθνικιστές, πληγωμένοι είναι, μεγάλωσαν με τα ιδεολογήματα της ισχυρής Ελλάδας, της δοξασμένης Ελλάδας διαμέσου των αιώνων, ξύπνησαν μια μέρα και είδαν μια Ελλάδα ταπεινωμένη, μια Ελλάδα φτωχή, μια Ελλάδα κλωτσοσκούφι των πραγματικά μεγάλων. Και τώρα αντιδρούν σπασμωδικά, ο σπασμός δεν έχει λογική, δεν ελέγχεται.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε ένα ποσοστό που προσεγγίζει το 17%, αντλώντας ψήφους από την μεγάλη δεξαμενή του ΠΑΣΟΚ. Είναι όλοι αυτοί άνεργοι και απελπισμένοι; Σπεύδω πάλι να απαντήσω πώς όχι. Πάρα πολλοί από αυτούς είναι εκείνοι που πίστεψαν ότι τα λεφτά υπάρχουν και θα υπάρχουν για πάντα, ότι το κράτος θα είναι πάντα εδώ να μοιράζει απλόχερα, ότι τα εισοδήματά τους θα είναι πάντα εγγυημένα και θα αυξάνονται διαρκώς, το σύστημα πάντα θα ευνοεί το "βόλεμα" που επιθυμούν και ξέχασαν ότι η οικονομία, καπιταλιστική ή μη, πάντα φτάνει σε ένα κρίσιμο σημείο, σε μια φάση πλήρους αδιεξόδου και τότε ως άλλος Εγκέλαδος με έναν τεράστιο σπασμό γκρεμίζει τα πάντα. Επαναλαμβάνω ότι ο σπασμός δεν έχει λογική, δεν ελέγχεται.
Μια σύνθεση των παραπάνω ισχύει και για τον ψηφοφόρο των Ανεξάρτητων Ελλήνων, ο υπερπατριώτης Έλληνας που δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του αλλά θέλει και τις πιστωτικές του κάρτες πάντα διαθέσιμες.
Ο μακαρίτης ο παππούς μου έλεγε και ξανάλεγε ότι δεν πρέπει να μετράμε τη σκιά μας το πρωί ή το απόγευμα αλλά το μεσημέρι που είναι μικρή. Αυτό το ξέχασαν πολλοί συμπολίτες μου και επιδόθηκαν σε μια καταναλωτική συμπεριφορά χωρίς κανένα μέτρο. Ήθελαν τα πάντα και τώρα κινδυνεύουν τα χάσουν τα πάντα. Τώρα ψάχνουν αποκούμπι σε όποιον τους πει το πιο νανουριστικό παραμύθι για κοιμηθούν γλυκά. Διορισμοί, διαγραφή δανείων, αυξήσεις σε μισθούς, όλα αυτά συνθέτουν το παραμυθάκι που θέλει να ακούει ο Έλληνας.
Ο Έλληνας δεν ζει στο ιστορικό γίγνεσθαι, ούτε καν στην εποχή των μύθων, ο Έλληνας ζει στον κόσμο των παραμυθιών, θέλει πάντα όλα να τελειώνουν με το "ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα".
Φυσικά δεν αγνοώ ότι υπάρχει μια μεγάλη κατηγορία πραγματικά απελπισμένων, ανέργων και φτωχών, αλλά αρκεί μόνο αυτό για να δικαιολογήσει τα εκλογικά αποτελέσματα;
Πιστεύω ότι αυτό που αντιμετωπίζουμε είναι κυρίως η οργή, ο θυμός των ματαιωμένων ματαιοδοξιών των Ελλήνων, που ονειρεύτηκαν ότι η ευτυχία τους ορίζεται και ολοκληρώνεται με τη μεζονέτα ή το διαμέρισμα των 150-200 τετραγωνικών μέτρων στα γκλάμουρους βορειοανατολικά ή νότια προάστια της Αττικής, το ακριβό γερμανικό αυτοκίνητο, τα πανάκριβα ρούχα και έπιπλα, το πρώτο τραπέζι πίστα και τα άπειρα gadgets.
Ευθύνες στο πολιτικό σύστημα και κυρίως στο πολιτικό προσωπικό της χώρας; Άπειρες !!!
Αλλά αυτές συζητούνται και αναλύονται κατά κόρον.
Όμως πώς μπορούμε να μιλάμε ότι το σύστημα εκμεταλλεύτηκε την αφέλεια του κόσμου τάζοντάς του καταναλωτικούς παραδείσους και ταυτόχρονα να υμνούμε τον υπεύθυνο λαό που με την ψήφο του στέλνει μηνύματα, τιμωρεί ή δίνει εντολές;
Κάποια στιγμή θα πρέπει όλοι μας να αναλάβουμε τις ευθύνες μας αν θέλουμε πράγματι να είμαστε ΠΟΛΙΤΕΣ !!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου