Οι ΑΚΟΙΝΩΝΗΤΟΙ Έλληνες

Είμαι μια από τους πολλούς άτυχους που έπρεπε να φύγουν από την Αθήνα την Μεγάλη Παρασκευή και να επιστρέψουν την Δευτέρα του Πάσχα. Εκτός από τον απαίσιο καιρό με τη βροχή και το κρύο, εκτός από τις αναγκαίες καθυστερήσεις λόγω του μεγάλου αριθμού των αυτοκινήτων, ήμουν υποχρεωμένη και εγώ να ανεχθώ την απίστευτη αγένεια κάποιων, δυστυχώς αρκετών, οδηγών. Μιλώ για αγένεια επειδή η έννοια της παρανομίας δεν ορίζει πλήρως τη συμπεριφορά των ανθρώπων αυτών, καθώς η παράνομη πράξη μπορεί να έχει ευγενή αίτια, ενώ εδώ πρόκειται για έλλειψη πολιτισμού.

Όχι, δεν σκοπεύω να αναφερθώ στην κατάληψη της αριστερής λωρίδας κυκλοφορίας, στην περίπτωση υπερβολικής κίνησης οχημάτων τη δικαιολογεί και ο ΚΟΚ.

Αναφέρομαι στη χρήση της ΛΕΑ ή και άλλων λωρίδων, που έχουν άλλο προορισμό, για να παρακάμψουν κάποιοι τους υπόλοιπους οδηγούς που νόμιμα και υπομονετικά ανέχονταν την ακινητοποίηση των οχημάτων τους ή την κίνηση με χαμηλές ταχύτητες.

Παράδειγμα 1: Στις 13.00' σήμερα πέρασα τα διόδια Νεστάνης στην Τρίπολη. Τρία λεπτά αργότερα όλοι οι οδηγοί ακινητοποιηθήκαμε στις δύο υπάρχουσες λωρίδες κυκλοφορίας. Το πρόβλημα βρισκόταν στη σήραγγα Αρτεμισίου που διαθέτει μόνο μία λωρίδα ανά κατεύθυνση, καθώς οι αρχές αυτού του τόπου, τουλάχιστον 25 χρόνια τώρα, δεν κρίνουν απαραίτητο να ολοκληρώσουν τη δεύτερη σήραγγα. Κάποιοι οδηγοί λοιπόν θεώρησαν ότι είχαν το "δικαίωμα", γιατί έτσι "γούσταραν", να χρησιμοποιήσουν τη ΛΕΑ για να μας προσπεράσουν. Φυσικά με τον τρόπο αυτό μας καθυστέρησαν περισσότερο, αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα γι' αυτούς. Ούτε ασφαλώς τους απασχόλησε το γεγονός ότι έκλειναν έτσι μια λωρίδα αναγκαία για ασθενοφόρα ή άλλα οχήματα ανάγκης.

Παράδειγμα 2: Σήμερα πάλι, πλησιάζουμε στο τέλος του αυτοκινητοδρόμου Τριπόλεως - Κορίνθου και δεξιά έχουμε λωρίδα εξόδου, δεν θυμάμαι ποια ακριβώς. Ένα μαύρο αυτοκίνητο κινείται επί αυτής της λωρίδας και είμαι βέβαιη, όπως το βλέπω, ότι θέλει να βγει από τον αυτοκινητόδρομο. Ξαφνικά όμως, χωρίς καν να ανάψει το φλας, ελάχιστα μέτρα από τη έξοδο, κόβει αριστερά και μόνο να φανταστώ μπορώ τον πανικό του ατυχούς οδηγού που ξαφνικά είδε να του κλείνει την πορεία. Ευτυχώς δεν προκλήθηκε ατύχημα, γιατί τότε θα μιλούσαμε για δυστύχημα.

Αυτά τα ελάχιστα παραδείγματα, μπορώ να παραθέσω πάμπολλα, πολλές φορές μπροστά τα μάτια των αδιάφορων αστυνομικών, δεν δείχνουν απλώς παραβατική και επικίνδυνη συμπεριφορά, είναι απόδειξη της έλλειψης κοινωνικής παιδείας σημαντικού αριθμού ελλήνων. Δυστυχώς, για αυτούς οι νόμοι και οι κανόνες καλής και σωστής κοινωνικής συμπεριφοράς ισχύουν μόνο για τους άλλους.

Οι παπούδες μας και οι γιαγιάδες μας είχαν έναν πολύ ωραίο και ταιριαστό χαρακτηρισμό για τους ανθρώπους αυτούς. ΑΚΟΙΝΩΝΗΤΟΙ

Περί ηλιθιότητας συνέχεια .........

Στη χώρα που ζούμε κάποιοι μας περνούν διαρκώς για ηλιθίους. Ποιοί είναι αυτοί;

Πρώτοι και καλύτεροι οι πολιτικοί μας που τάζουν, υπόσχονται και όταν έρθει η ώρα της πράξης, έχουν το θράσος να ισχυρίζονται ότι παρεξηγήσαμε, ότι καταλάβαμε λάθος. Αυτό όμως που με εξαγριώνει πραγματικά είναι αυτές οι ισχνές αγελάδες, ατελείωτες πια, που υπάρχουν μόνο για τους πολλούς. Για τους λίγους πάντα υπάρχουν γεμάτα ταμεία.

Είναι και οι αγαπητοί(;) κύριοι(;) δημοσιογράφοι που παρουσιάζουν όποια "αλήθεια" εξυπηρετεί τα μεγάλα αφεντικά τους και με ύφος χιλίων καρδιναλίων λένε τις χυδαιότερες μπούρδες.

Είναι τα πραγματικά αφεντικά αυτού του τόπου, που με μερικές κλαμουράτες χορηγίες, νομίζουν ότι θα πιστέψουμε ότι "αγαπούν" τους ποπολάρους και θέλουν να τους προσφέρουν πολιτισμό. Τη φιλανθρωπία τους πάλι που τη βάζετε, οι κυράδες με σινιέ μοντελάκια, ύφος γλυκανάλατο και πρόσφατο λίφτιγκ δίνουν μεγάλες δωρεές σε άρρωστα παιδάκια για να κερδίζουν φοροαπαλλαγές οι σύζυγοί τους. Α ναι, μη ξεχάσω, γίνονται και πρεσβευτίνες "καλής θέλησης" της Γιούνισεφ και τις γλύφουν τα τσιράκια των συζύγων στα κανάλια.

Είναι και άλλοι πολλοί, όμως είναι και ο καθένας από εμάς που με θράσος απύθμενο παραβιάζει κάθε κανόνα ευγένειας, αλλά και νομιμότητας, προκειμένου να ικανοποιήσει τη μικρή ή μεγάλη πρόσκαιρη επιθυμία του σε βάρος των άλλων. Θέλετε παράδειγμα; Σκεφτείτε πώς ψηφίζουμε, πώς κτίζουμε τα σπίτια μας, πώς οδηγούμε, πώς συμπεριφερόμαστε στις ουρές αναμονής, πώς ξεφορτωνόμαστε τα σκουπίδια μας, πως αράζουμε στους καναπέδες και χάβουμε ό,τι το χαζοκούτι μας σερβίρει. Κυρίως όμως σκεφτείτε πώς είμαστε μονίμως στη τσίτα να διαολοστείλουμε όποιον τολμήσει να διεκδικήσει τον αυτονόητο σεβασμό της προσωπικότητας και των δικαιωμάτων του.

Τελικά θεωρούμε τους άλλους ηλιθίους ή τελικά εμείς είμαστε η επιτομή της ηλιθιότητας;

(Θα ήθελα να γράψω πολλά, αλλά μια ανάρτηση που σέβεται τον εαυτό της πρέπει να είναι σύντομη. Όμως θα επιστρέψω και θα συνεχίσω.)

Οι θεμελιώδεις αρχές της ανθρώπινης βλακείας

Σύμφωνα με τον Κάρλο Τσίπολα στο "Δοκίμιο περί ανθρώπινης βλακείας" (εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα):

1. Πάντα και αναπόφευκτα ο καθένας από εμάς υποτιμά τον αριθμό των ηλιθίων ατόμων που κυκλοφορούν.

2. Η πιθανότητα να είναι ένα συγκεκριμένο πρόσωπο ηλίθιο είναι ανεξάρτητη από οποιοδήποτε άλλο χαρακτηριστικό του ιδίου προσώπου.

3. Ένα ηλίθιο άτομο είναι ένα πρόσωπο που προκαλεί ζημιά σε ένα άλλο πρόσωπο ή ομάδα προσώπων, χωρίς να εξασφαλίζει κάποιο πλεονέκτημα για το ίδιο. Πολλές φορές, μάλιστα, και το ίδιο υφίσταται μια απώλεια.

4. Τα μη ηλίθια άτομα υποτιμούν πάντα τη βλαπτική ενέργεια των ηλίθιων ατόμων. Ιδίως οι μη ηλίθιοι ξεχνούν εντελώς ότι, σε οποιαδήποτε στιγμή και τόπο και σε οποιαδήποτε περίσταση, η συναστροφή με ηλίθια άτομα αποδεικνύεται σοβαρότατο σφάλμα.

5. Το ηλίθιο άτομο είναι ο πιο επικίνδυνος τύπος ανθρώπου που υπάρχει.

(Ευχαριστώ για την αυτόβουλη αντιγραφή το άρθρο "Βλακεία, σταθερή αξία" της Μάνιας Στάικου στο περιοδικό Culture (τεύχος 111) της εβδομαδιαίας εφημερίδας "Ο Κόσμος του Επενδυτή")

Να μη ξεχνούμε

Σαράντα χρόνια από τη δολοφονία του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ συμπληρώνονται σήμερα.
Αιώνια η τιμή στον άνθρωπο που τόλμησε να ονειρευτεί ένα κόσμο χωρίς διακρίσεις, πολύχρωμο και δίκαιο.
Αιώνιο το όνειδος σε όσους τολμούν να πυροβολούν και να σκοτώνουν τα όνειρα.

ΣΥΛΛΥΠΗΤΗΡΙΑ γείτονες, θα το συνηθίσετε !!!!!

Ειλικρινά τώρα, δεν θα ήθελα να ήμουν στη θέση των κατοίκων των Σκοπίων, όχι όλων, αυτών μόνο που αυτοαποκαλούνται "μακεδόνες". Μετά από τόση προπαγάνδα από σχολεία, πολιτικούς, "ιστορικούς" πιστεύουν πια ότι πράγματι είναι απευθείας απόγονοι του Μ. Αλεξάνδρου (αλήθεια ο Μ. Αλέξανδρος το ξέρει;). Πίστεψαν ακόμα ότι οι ΗΠΑ, το μεγάλο αφεντικό, θα τους προστατεύσει από τους κακούς Έλληνες, που όλα τα θέλουν δικά τους, και θα μπουν στη μεγάλη και "αγαπημένη" οικογένεια του ΝΑΤΟ.

Τί αλήθεια να νιώθουν τώρα που έμειναν εκτός νυμφώνος; Πίκρα, οργή, μίσος;

Πραγματικά(;) προσπαθώ να έρθω στη θέση τους και το μόνο που έχω να πω είναι:

ΣΥΛΛΥΠΗΤΗΡΙΑ

"Πιτσιρίκο" σ' ευχαριστώ

Μόλις ανακάλυψα ότι ο "Πιτσιρίκος" επανήλθε στην ενεργό δράση των μπλογκ από χθές και είμαι πανευτυχής. Μου έλειψε τις λίγες μέρες που δεν διάβασα κείμενά του και τώρα που βρήκα τα καινούρια μαζευμένα γέλασα με τη ψυχή μου. Ευτυχώς δεν τον είχα διαγράψει από τα αγαπημένα μου, κάτι προαισθανόμουν προφανώς.

Μπλόγκερ μια φορά, για πάντα μπλόγκερ !!!!!!!!