Εκκλησία και γυναίκες

Αυτές τις ημέρες γίνεται μεγάλη συζήτηση για το σύμφωνο συμβίωσης και τις αντιδράσεις της ιεραρχίας, αλλά και μεμονωμένων μητροπολιτών [βλ. Άνθιμος και Αμβρόσιος]. Ακούστηκαν λέξεις και χαρακτηρισμοί, όπως "πορνεία", για τις εκτός θρησκευτικού γάμου ερωτικές σχέσεις. Αναρωτιέμαι αν αυτοί, που χρησιμοποιούν αυτές τις λέξεις, έχουν συνείδηση του βάρους που φέρουν οι λέξεις αυτές και αντιλαμβάνονται ή έστω υποψιάζονται τις συνέπειες της χρήσης τους.

Όταν ο Χριστός συνάντησε τη Σαμαρείτιδα, γνωστή και ως Αγία Φωτεινή, δεν της επιτέθηκε με χαρακτηρισμούς όπως "πόρνη" ή "αιρετική". Η Σαμαρείτιδα είχε ήδη πέντε συζύγους και εν τέλει ζούσε με άνδρα που δεν είχε παντρευτεί. Ο Χριστός όμως την αντιμετώπισε με σεβασμό και τελικά την κέρδισε.

Από αυτό το ευαγγελικό παράδειγμα παίρνω αφορμή για να συνεχίσω τις σκέψεις μου. Την Κυριακή μετά τα Χριστούγεννα υπήρξα μάρτυρας του ακόλουθου παρανοϊκού συμβάντος. Ο ιερουργών αρχιμανδρίτης διακόπτει τη θεία λειτουργία για το καθιερωμένο κήρυγμα. Ένα κοριτσάκι, νήπιο δυόμισι ετών, τιτιβίζει χαρούμενο, αλλά κανείς πιστός δεν δυσανασχετεί ιδιαίτερα. Ο ιερωμένος πριν ξεκινήσει το κήρυγμά του επιτακτικά ζητά να απομακρυνθεί το παιδί από το ναό και έτσι η μητέρα του και η γιαγιά του υποχρεώνονται να το πάρουν και να φύγουν. Αμέσως μετά ξεκινά το "εμπνευσμένο" κήρυγμα για τη σφαγή των νηπίων από τον Ηρώδη και για τις σύγχρονες Ηρωδιάδες που προβαίνουν σε εκτρώσεις. Λόγος καταγγελτικός για τις γυναίκες που αρνούνται να γεννήσουν πολλά παιδιά και προτιμούν τις καριέρες και την άνεσή τους. Αυτός όμως δεν μπορούσε να ανεχθεί το νήπιο ούτε λίγα λεπτά της ώρας και το απέπεμψε από το ναό και τη θεία λειτουργία.

Στους ναούς μας το 80% τουλάχιστον των πιστών είναι γυναίκες, χωρίς αυτές το εκκλησιαστικό σύστημα θα είχε πτωχεύσει, όμως ποτέ δεν έχω ακούσει κήρυγμα για τη κακή συμπεριφορά των ανδρών. Μητροπολίτες και ιερείς ορύονται για το θεσμό του γάμου και της οικογένειας που φθίνει, όμως πάντα υπόλογες είναι οι γυναίκες που δεν επιδεικνύουν την πρέπουσα υπομονή και υποταγή, επιζητούν ανήκουστες ελευθερίες, διεκδικούν αυτονομία και σεβασμό της προσωπικότητάς τους, καθυστερούν να γεννήσουν παιδιά επειδή σπουδάζουν και δημιουργούν καριέρες.

Αναγκάστηκα να εγκαταλείψω οργισμένη το κήρυγμα Μητροπολίτη, ακριβώς επειδή έλεγε όλα τα παραπάνω. Πότε όμως αναφέρθηκε κάποιος από αυτούς στους εγωιστές και κακομαθημένους άνδρες; Ποτέ, γιατί η γυναίκα ήταν και είναι πάντα για τους ιερωμένους η αμαρτωλή Εύα της Παλαιάς Διαθήκης και όχι αυτές οι υπέροχες γυναίκες του Ευαγγελίου, που στάθηκαν στο Χριστό με περισσότερο θάρρος και πίστη από όσο επέδειξαν όλοι οι άνδρες μαθητές του μαζί.

Ας προσέξει η Ιεραρχία μας. Κάποια μέρα θα μπουν στους ναούς και θα τους βρουν χωρίς πιστούς, δηλαδή χωρίς γυναίκες. ΝΙΝΘΙΑ